We hebben een relaxed weekend achter de rug, zaterdag zijn we naar Kampala geweest om wat souveniertjes te kopen en andere boodschappen te doen. De nagellak moest oa nog aangevuld worden, aangezien ik deze week nog meer lessen voorlichting aan de meiden zal geven. We zouden om 9.00u met Fufu (onze chauffeur) mee rijden naar de stad, hij moest daar ook zijn om daar de auto schoon te laten maken en aangezien dat een behoorlijk tijdrovende klus zou zijn konden wij mooi de stad in. Maar we zijn natuurlijk in Afrika dus 9.00u kan ruim genomen worden...wat was het geval de autosleutels waren kwijt. Fufu moest het hele terrein over om achter de sleutels aan te gaan, degene die in de auto gereden had, had de sleutels waarschijnlijk op een andere plaats teruggelegd. Uiteindelijk reden we driekwartier later richting Kampala. We werden bij een groot winkelcentrum afgezet, vorig jaar deed ik m'n boodschappen daar ook en ik vond het triest om te zien dezelfde bedelaars daar nog steeds op dezelfde plek te zien zitten. Maandagmorgen zijn we weer begonnen met ons werk op het project, Lianne heeft zich opnieuw verdiept in het uitzoeken van alle brillen. Daar moet je dan ook echt bovenop zitten want voor je het weet hebben ze al een bril uit een zakje gegrist, denkend dat alle brillen hetzelfde zijn. Ja, dat werkt natuurlijk niet, er waren al een aantal brillen ontvreemd dus die moeten weer teruggehaald worden bij de kinderen van secondary school. Ik heb nog een voorlichtingsles gegeven en vanmiddag zijn we naar het Holy cross mission hospital in Namungoona gegaan. We laten ons altijd brengen door Fufu, hij is hier één van de vaste chauffeurs, we krijgen dan allerlei leuke weetjes te horen over Uganda, het zijn altijd gezellige ritjes. Vanmorgen moest ik nog een "schuld" betalen van de vorige twee ritjes en dit doe ik bij de administrateur op het kantoor. Hij vraagt altijd hoeveel kilometer het was, ehm ik ben al blij dat hij ons van A naar B brengt, kilometers geen idee? Maar dan bellen ze snel Fufu die weet het wel, tja en of het aantal kilometers dan klopt met de werkelijkheid dat zul je nooit weten....ach het zijn gelukkig geen grote bedragen hier, dus hier maken we ons maar niet al teveel druk om. Dus ik betaal de administrateur en ik kreeg nog geld terug, hij moest even zoeken, o, de collectezak van gisteren lag nog op z'n bureau voor zijn neus dus daar kon hij wel wat wisselgeld uithalen, haha! Het was een leuk bezoek in het ziekenhuis, leuk om iedereen van vorig jaar weer terug te zien. Ze waren blij met alle meegebrachte spullen en het ECG apparaat hebben we nog uitgetest en uitgelegd hoe ze ermee moeten werken. Na nog even een rondje door het ziekenhuis gedaan te hebben zijn we na afscheid te nemen van de directrice weer terug naar Namungongo gegaan.