Laatste dagen in Oeganda
23 nov. 2014
🇳🇱
vanuit Nederland
De afgelopen twee weken heb ik voornamelijk voorlichtingslessen aan de meisjes van secondary school gegeven.
De verhalen waren soms heftig om aan te horen, maar aan het eind van de les lieten ze allemaal merken het heel fijn gevonden te hebben.
Ze hadden het gevoel dat ik als een moeder naar ze geluisterd had en dat was toch heel mooi om te horen. Het heeft ook echt nut gehad en dat is natuurlijk het belangrijkste.
Lianne hield zich in de kliniek bezig met allerhande zaken als assisteren bij bevallingen, zuigelingenspreekuur, zwangeren spreekuur, voorraadbeheer, uitdelen van de brillen. Op zondag is Lianne
samen met een andere doingooodvrijwilliger op citytour in Kampala geweest. Ik had deze tour vorig jaar al gedaan, dus bleef ik op het project en genoot ik nog even van de mooie omgeving waarin we
zaten. Tijdens deze tour loop je door Kampala en zie je de belangrijkste ins en outs, heel leuk om te doen. Vooral het bezoek aan het kasteel van destijds Idi Amin maakte erg veel indruk, in deze
tijd zijn er veel gruwelijkheden gebeurd. Maar ook het lopen over de overvolle markt en een bezoek aan de slumps (sloppenwijken) zijn erg indrukwekkend. Op de terugweg werd Lianne door de gids
John in de matatu (taxibusje) gezet en richting Namungongo gestuurd, het laatste stukje met de boda terug, echt heel stoer hoor.
Afgelopen week kreeg het personeel van het ziekenhuis een Hepatitis B injectie. Ha, ha dit was hilarisch, ze veranderden stuk voor stuk allemaal in bange wezels. Zelfs de dokter stond te piepen
toen hij zijn prik kreeg en de tandarts moest zelfs door Lianne vastgehouden worden, achteraf hebben we er smakelijk om gelachen.
Nu ik dit schrijf zijn we inmiddels gearriveerd in "koud" Nederland, maar ondanks het verschil in temperatuur is het fijn om weer thuis te zijn.
Iedereen bedankt voor jullie reacties, berichtjes en medeleven. We vonden het fijn om af en toe iets uit Nederland te horen. We hebben een mooie en bijzondere reis gehad, veel gezien en meegemaakt.
Tijdens onze rit naar het vliegveld genoten we nog even van de (vrijdagmiddag ) chaos op de weg, volgeladen boda's, de geuren, het naroepen van muzungu en noem maar op.
Het was een genoegen om (opnieuw) in Afrika te zijn.
Op safari
15 nov. 2014
🇺🇬
vanuit Oeganda
Afgelopen donderdag zijn we ' s morgens vroeg vertrokken richting het noorden van Oeganda om op safari te gaan.
Dit was een zeer welkome break want we hebben soms pittige dagen, horen en zien van alles en deze dingen gaan je dan ook niet in de koude kleren zitten. We waren er echt even aan toe om in een
andere omgeving te zijn.
We gingen samen met 4 andere meiden uit het doingooodhuis, het was echt een gezellige groep en we hebben veel gelachen met elkaar.
We kwamen terecht in een lodge, midden in de natuur, met als uitzicht de rivier de Nijl in de verte. Het was echt prachtig. Na aankomst gingen we gelijk een avond gamedrive doen, fantastisch om in
het nationaal park Murchinson falls met open dak te rijden en alle dieren te spotten, het leek wel een natuurfilm.
We zagen o.a. giraffen, olifanten, hyena's, nijlpaarden, buffels, apen, teveel om op te noemen, het was echt een super ervaring!
De volgende ochtend opnieuw vroeg uit de veren voor de volgende gamedrive en wie weet zouden we wel leeuwen zien. Het had die nacht flink geregend dus sommige stukken waren erg slecht begaanbaar,
op een gegeven moment kwamen we vast te zitten en hebben we met z'n allen de safaribus uit de modder moeten duwen terwijl we midden tussen misschien wel de leeuwen stonden, we konden er allemaal
wel om lachen.
Uiteindelijk geen leeuwen kunnen spotten maar wel ander wildlife gezien. Bij terugkomst in de lodge stond het personeel ons weer op te wachten, er was een regiment aan personeel en we hadden de
avond daarvoor al ervaren hoe nederig en dienend ze waren. We voelden er ons een beetje ongemakkelijk bij, maar soms konden we er ook smakelijk om lachen hoe overdreven het personeel het naar ons
naar ons zin wilde maken.
We hebben ook nog een boottocht over de Nijl gedaan en op de laatste dag nog een
neushoorn reservaat bezocht. Wel spannend want de neushoorns kwamen toch wel erg dichtbij ons in de buurt en we maakten dat we ons snel uit de voeten maakten. Al met al hebben we leuke dagen achter
de rug en maken we ons op voor onze laatste week hier op het project en moeten we eerlijk bekennen dat we toch wel erg veel zin hebben om weer naar huis te gaan.
Op bezoek in het ziekenhuis
10 nov. 2014
🇺🇬
vanuit Oeganda
Brillen uitdelen en nagels lakken
07 nov. 2014
🇺🇬
vanuit Oeganda
We zijn hier allebei op ons eigen project lekker bezig, Lianne in de kliniek en Mirjam houdt zich bezig met de kinderen.
Lianne gaat mee op outreach en werkt in de kliniek met controles voor zwangeren, vaccinatiespreekuur voor de jongere kinderen en assisteert bij bevallingen. De laatste outreach was opnieuw in the
middle of knowere onder een boom. Een kwestie van wachten totdat er een moeder met kind min of meer uit de bosjes verschijnt. Dit blijft erg grappig om te zien en mee te maken. Vandaag heeft Lianne
meegeholpen in de kliniek met het uitzoeken en uitdelen van brillen. Een paar weken geleden zijn hier meerdere opticiens geweest en konden alle kinderen van de school, het personeel en mensen uit
de omliggende dorpjes hun ogen op laten meten. Voor hen die het nodig hadden is er in Nederland een bril gemaakt, deze ongeveer 400 brillen zijn vandaag afgeleverd. Alles moest nu uitgezocht worden
en een aantal mensen kregen al hun bril. Allemaal blije mensen met een nieuwe bril!
Ik heb alle lessen over hygiene afgesloten en alle leerlingen van primary (lagere)school hebben les gekregen over dit onderwerp. Na de 4e les kon ik al een beetje op de automatische piloot mijn
verhaal vertellen, ook kwam er soms een teacher bij zitten om te zien hoe mijn aanpak was.
Vanmiddag ben ik begonnen met de voorlichting aan de meisjes van secondary school, dit zijn al wat grotere meisjes, vanaf 14 jaar.
Dit is natuurlijk een heel ander onderwerp dan hygiene en vooraf heb ik wel navraag gedaan over wat ze verwachten van mij. Met andere woorden, wat kan ik hier wel en niet vertellen. We zitten
natuurlijk wel in een redelijk conservatief land en ik wil natuurlijk geen problemen veroorzaken. Gelukkig krijg ik redelijk de vrije hand, het enige wat ik erg jammer vind, is dat ik alleen de
meisjes mag spreken, terwijl de jongens misschien nog wel belangrijker zijn in dit verhaal.
De groepjes mochten van mij niet te groot zijn, dus maximaal 10 per groep, ik wilde de meisjes een veilige omgeving bieden zodat ze zich voldoende vrij voelde om te praten en niet in een donker en
stoffig klaslokaal en ook niet waar teveel andere scholieren rondliepen. Dus besloot ik het dat het terras van ons guesthouse wel een geschikte plek was. Eerst begonnen we met iets leuks, we gingen
een echt meidending doen: nagels lakken. Nou dat vonden ze natuurlijk prachtig, de blije gezichten van die meiden spraken boekdelen. De openheid die ze hadden en de zinvolle vragen die ze stelden
vielen me erg mee. Uiteindelijk gingen er aan het eind stuk voor stuk blije dames met keurig gelakte nagels terug naar de klas....
Lesgeven en assisteren bij bevallingen
05 nov. 2014
🇺🇬
vanuit Oeganda
Gisteren ben ik begonnen met het geven van de lessen aan de kinderen over hygiene. Voordat ik daaraan kon beginnen moest ik eerst boodschappen doen. Voor ongeveer 170 kinderen moest er zeep, tandenborstels en tandpasta gehaald worden. En zo ging ik bepakt met een doos vol zeep en tassen met tandpasta en tandenborstels terug achter op de boda, ik moest nog een keer heen en weer omdat het niet allemaal in 1x mee kon.De lessen waren een succes, de kinderen deden enthousiast mee en ze waren heel erg blij met hun toiletartikelen. Ook konden ze naderhand uitgebreid aan hun onderwijzer vertellen wat ze allemaal geleerd hadden. Goed om te horen, ze hadden tijdens de les opgelet. Ik heb genoten van het enthousiasme van deze kinderen, het was echt leuk om te doen.
Lianne heeft zich beziggehouden met het vaccinatiespreekuur in de kliniek, op een gegeven moment komt het ministerie langs, een ongepland controlebezoek, ze bekijken dan of de hele
vaccinatieprocedure volgens de regels gaat, dan valt gelijk het werk stil en de patiënten blijven dan gewoon rustig wachten tot ze een keer geholpen worden. Maar wel heel goed dat dit allemaal
gecheckt wordt.
Lianne viel met haar neus in de boter en heeft in Oeganda op 1 dag tegelijk haar eerste twee bevallingen geassisteerd, vooral het allerlaatste moment is bijzonder het aanpakken van het baby'tje...
dat blijft een mooi moment. Apart om te zien hoe de vrouwen die op het punt van bevallen staan zelf hun plastickje op tafel moeten leggen en als ze even uit willen rusten op een stoel die voor de
midwife bedoeld is door haar weggestuurd worden en op een houten trapje mogen gaan zitten, kom op zeg niks geen flauwekul hoor!
Als de dokter even geen patiënten heeft ligt hij met z'n hoofd op het bureau een dutje te doen, ik liep voorbij en ik kon het niet laten om er even een foto van te maken. Lianne vond de dokter van
de week al slapend op de behandeltafel, ha, ha het moet toch niet gekker worden!
Iedere dag na het werk zitten we altijd even op het terras, genieten van het uitzicht en de rust. Zo kwam er vorige week een man een beetje stamelend naar ons toe, hij durfde eigenlijk niet zo
goed. We gingen toch maar eens even kijken wat hij wilde, deze meneer werkt op het project in de bouw en hij had tijdens zijn werkzaamheden hier een ontstoken vinger opgelopen. Geld voor de kliniek
had hij niet, zo te zien had deze vinger allereerst een zout of sodabadje nodig, we hadden nog een pot zout staan en we hebben hem de instructie gegeven om in ieder geval 2x per dag met zijn vinger
in het zout moest gaan zitten. Nu ging ik hem gisteren weer eens opzoeken en wat bleek hij had ons advies opgevolgd en de wond zag er al beter uit, fantastisch toch?
Update geldinzameling HAP
Een aantal maanden geledenheeft er op de HAP een pot gestaan om geld in te zamelen voor o.a. het ziekenhuis. We hebben ongeveer €260 ingezameld. We vinden het wel zo netjes om te laten weten waar
we het aan besteed hebben:
We hebben het besteed aan 2 bloeddrukmeters met extra kinderbandjes, 2 stethoscopen, loombandjes, met het geld dat we over hadden hebben we zeep, tandpasta en tandenborstels gekocht.
Ook hebben we "oud" maar nog goed materiaal van de HAP en het ADRZ meegenomen zoals oorthermometers, elektronische bloeddrukmeter, doppler, hechtmateriaal, hechtsets en spuiten. We hebben een
selectie gemaakt en een deel van deze spullen heeft Lianne al achtergelaten in de kliniek, waar ze erg blij mee waren. De overige spullen en natuurlijk het gerepareerde ECG apparaat gaan we maandag
in het ziekenhuis brengen.
We geven de loombandjes aan kinderen op een ander project van Doingoood.
Vaccineren onder een boom
03 nov. 2014
🇺🇬
vanuit Oeganda
Afgelopen zaterdag zijn we met Inge (coördinator van Doingoood in Oeganda) naar Jinja geweest. De rit duurt ongeveer 2 uur, als het niet tegenzit vanwege de drukte op de weg. We gingen daar een project bezoeken, voor ons was het leuk om te zien hoe Inge de contacten met de lokalen heeft.
Het project wat we gingen bezoeken bestond uit stuk voor stuk gedreven mensen, die het hart op de goede plaats hebben zitten. Leuk om eens mee te kijken op een ander project.
Zondagmorgen zijn we naar de kerk geweest, de dienst begon al om 8.00u, we konden in het guesthouse al goed horen dat er flink gezongen werd. Uiteindelijk zijn we halverwege binnengestapt. Het is
tijdens zo'n dienst vrij normaal om in en uit te lopen. Dus join the family and clap your hands! Uiteindelijk kwamen we tegen 11.00 uit de kerk, ze nemen er de tijd voor. Maar het was een leuke
ervaring deze happening.
Maandag waren we op tijd in de zusterpost, in de kliniek lag een pas bevallen vrouw met haar zoontje en twee dames die op het punt staan te bevallen. We moesten nog even wachten (waar heb ik dat
vaker gehoord...) want het personeel was nog even naar de weekopening, ook dit is weer een hele happening.
We gingen 's morgens mee op outreach om te helpen baby's te wegen en te vaccineren. Het was een behoorlijk stuk rijden en we kwamen uiteindelijk via hobbelige wegen ergens achteraf bij wat krotjes
en een boom terecht. En ja hoor, we voelden hem al aankomen het vaccinatiespreekuur werd onder een boom gehouden, hilarisch gewoon!
Er werd een touw aan de boom geknoopt en daar werd de weegschaal aan gehangen. Er kwamen al een paar moeders aangesjokt en zo konden we beginnen met het geven van vaccins en wegen van de baby's.
Na een aantal moeders met kinderen gingen we zitten wachten want wellicht kwamen er nog meer moeders. We vertelden dat in Nederland alles op afspraak en tijd gaat, tja dat is hier toch wel even
anders.
Hoewel het op outreach gaan en helpen in de kliniek erg leuk en bijzonder is, is er voor ons samen in de kliniek te weinig werk. Dus hebben we na wat brainstormen besloten dat Mirjam op het project
ander werk gaat doen. Mirjam gaat de kinderen lesgeven in hygiene en handen wassen en seksuele voorlichting geven aan de meisjes vanaf 10 jaar, dit is volgens het personeel ook heel hard nodig want
we hoorden dat er een meisje op school van 11 jaar zwanger is geraakt van een neef van haar toen ze in haar vakantietijd thuis was. Hier waren we toch wel even stil van....
Spreekuur op lokatie
01 nov. 2014
🇺🇬
vanuit Oeganda
Donderdag weer het echte Afrika meegemaakt, we stonden 's morgens in de kliniek klaar om mee op outreach te gaan, want dat was een dag eerder afgesproken. Maar nee hoor, vlak voor we weggaan blijkt
de bus niet groot genoeg te zijn en kunnen we niet mee? In de kliniek is ook niets te doen want er zijn geen patiënten, dus we moeten thuis maar gaan uitrusten. Hè? uitrusten? We zijn net wakker.
Gefrustreerd en geïrriteerd naar huis, hier zijn we niet voor gekomen, wij willen onze handen uit de mouwen steken. Dus nadat we onze frustraties en irritaties kenbaar hebben gemaakt zijn we
vrijdag weer met goede moed begonnen in de kliniek. Nadat we 's morgens eerst wat patiënten zien en we medicijnen hebben uitgedeeld aan de patiënten zijn we toch 's middags
samen met een groep van de kliniek op outreach gegaan naar een moslimwijk. Waarschijnlijk heeft ons beklag een dag eerder geholpen. Mooi, want we zijn hier niet voor niets.
De pick up zat bomvol en we hingen letterlijk over elkaar heen. Het eerste stuk weg van de kliniek vandaan is een onverharde weg met vele kuilen, bijna niet te berijden. De kliniek ligt echt in the
middle of knowere. Dus voordat je op een verharde weg bent, ben je echt goed door elkaar geschud.
Het spreekuur werd in een schoolgebouw gedaan, nou ja eigenlijk een soort schuur met golfplaten daken en wat gaten in de muren die dienen als ramen.
Dit schoolgebouw staat naast de moskee, toen we aankwamen waren ze nog met het vrijdagmiddag gebed bezig, dus we konden nog niet van start, wachten dus...
Eerst even onze namen op de lijst intekenen, waarom dat nu was is me nog een raadsel, maar ze rapporteren graag alles hier. De schuur moest nog voorbereid worden voor het spreekuur, de kinderen uit
de klas, bankjes aan de kant en er moest een bezem doorheen. Nu konden we onze spullen binnen zetten en opnieuw weer wachten tot ze in de moskee klaar waren. De mensen en kinderen uit deze wijk
konden zich laten testen op HIV, kinderen kregen pillen tegen wormen en vitamine A.
En bij alle volwassenen moest de bloeddruk gecontroleerd worden, dus ieder had zo z'n eigen taak. Op een gegeven moment werd het donker en iets later ging het onweren en ongelooflijk hard regenen,
we zagen zelfs hagelstenen.
Uiteindelijk toen we klaar waren was het gelukkig weer droog en konden we weer terug naar de kliniek. Later met de boda nog even boodschappen halen, alle supermarkten zijn niet op loopafstand, dus
het is altijd een hele reis, maar de bodaritjes blijven nog steeds een avontuur.
Moe na een dagje werken
29 okt. 2014
🇺🇬
vanuit Oeganda
We zitten nu op het terras wat te drinken na een drukke en leuke dag in de kliniek.Om 9.00u begon het spreekuur voor de zwangere vrouwen, er zaten al heel wat dames te wachten in de wachtruimte. Eerst kregen ze een verhaal van de midwife wat ze allemaal te wachten stond en welke spullen ze nodig hadden. Daarna volgde de betaling, alles moet van te voren betaald worden, no pay no cure zullen we maar zeggen. Ook mochten wij ons voorstellen en hebben we vertelt wat we kwamen doen.Iedereen kreeg een nummer en zo werden ze dan één voor één binnengeroepen.Voor ons eerst even aftasten wat we kunnen doen, maar al snel waren we al de controles aan het doen. Ook hebben we geleerd hoever een vrouw in de zwangerschap is, dus dat was buiken voelen en met de doptone naar het hartje luisteren. Heel bijzonder om met een voor ons zo'n oud instrument (toeter) het hartje te horen kloppen.Ook de plastic zeiltjes kwamen natuurlijk weer aan te pas, als een vrouw deze niet had meegenomen kon ze deze ter plekke kopen.Tussen de middag eten we heel even in het guesthouse en als we dan buiten zitten zien we voor ons in de bomen een aap slingeren, nou dat was natuurlijk wel heel erg leuk!Uiteindelijk kwamen er vandaag 30 vrouwen in de kliniek voor controle en het merendeel krijgt hier niet haar eerste kind, 5 of 6 is geen uitzondering hier.Na het spreekuur hebben we ons verdiept in het echo-apparaat. We hadden vanuit Nederland de gebruiksaanwijzing meegenomen maar het apparaat werkte niet zoals het in de beschrijving stond. Waarschijnlijk komt morgenavond iemand die de echo's maakt en hebben we aangeboden om dan eens mee te kijken. Het verbaasde ons dat ze niet zelf op het idee gekomen zijn om dit te doen, want ze willen dit uiteindelijk ook zelf gaan leren. Mirjam heeft haar telefoonnummer achtergelaten en ze zouden bellen als er een patiënt is en de echografist er is, waarom dit 's avonds is blijft voor ons ook een vraag. Maar goed, we zitten op het terrein dus we hoeven niet ver weg, dus dat is natuurlijk wel makkelijk.
